Yoel (Joel)



Back to previous chapterNext chapter
Ana Sayfa

Bölüm 1

1 RAB'bin Petuel oğlu Yoel'e bildirdikleri.

Çekirgelerin Saldırısı

2 Ey yaşlılar, dinleyin,

Ülkede yaşayan herkes, kulak verin:

Sizin zamanınızda ya da atalarınızın zamanında

Hiç böyle bir şey oldu mu?

3 Bunu çocuklarınıza anlatın;

Çocuklarınız kendi çocuklarına,

Onların çocukları da bir sonraki kuşağa anlatsınlar.

4 Genç çekirgeden arta kalan ürünü olgunlaşmış çekirge yedi,

Ondan arta kalanı yumurtadan yeni çıkan çekirge yedi;

Ondan arta kalanı da yavrular yedi.

5 Ey sarhoşlar, ayılın ve ağlayın.

Ey şarap düşkünleri, tatlı şaraba ağıt yakın.

Çünkü şarabınızı ağzınızdan kaptılar.

6 Güçlü ve sayılamayacak kadar büyük bir çekirge ordusu saldırdı ülkeme.

Aslan dişine benzer,

Dişi aslanın kesici dişlerine benzer dişleri var.

7 Asmalarımı harap ettiler,

İncir ağaçlarımı mahvettiler,

Kabuklarını soyup yere attılar.

Soyulan dallar bembeyaz.

8 Sözlüsünü yitirip çul kuşanan bir genç kız gibi yas tutun.

9 RAB'bin Tapınağı'na götürülecek

Tahıl ve şarap sunusu yok artık.

RAB'be hizmet eden kâhinler yas tutuyorlar.

10 Tarlalar harap oldu, toprak acılı.

Çünkü tahıl mahvoldu,

Yeni şarap tükendi, zeytinyağı kesildi.

11 Arpa, buğday için dövünün, ey ırgatlar,

Ağıt yakın, ey bağcılar,

Çünkü tarlaların ürünü yok oldu.

12 Asmalar kurudu, incir ağaçları soldu;

Nar, hurma, elma, bütün meyve ağaçları kurudu.

İnsanoğullarının sevinci yok oldu.

Tövbeye Çağrı

13 Ey kâhinler, çul kuşanıp yas tutun.

Ey sunakta hizmet edenler, ağıt yakın,

Ey Tanrım'ın hizmetkârları, tapınağa gelin,

Çul içinde geceleyin.

Çünkü Tanrınız'ın Tapınağı için

Tahıl ve şarap sunusu kalmadı.

14 Oruç için gün belirleyin, özel bir toplantı yapın;

Yaşlıları ve ülkede yaşayanların tümünü

Tanrınız RAB'bin Tapınağı'na toplayıp RAB'be yakarın.

15 Eyvahlar olsun! Çünkü RAB'bin günü yaklaştı.

Her Şeye Gücü Yeten, o gün yıkım getirecek.

16 Yiyeceğimiz gözümüzün önünde yok edildi.

Tanrımız'ın Tapınağı'nda sevinç ve coşku sona erdi.

17 Tohumlar keseklerin altında çürüdü,

Tahıl yok oldu,

Ambarlar boş kaldı, depolar yıkıldı.

18 Hayvanlar nasıl da inliyor!

Sığır sürüleri çaresiz.

Çünkü otlaklar kurudu.

Koyun sürüleri perişan oldu.

19 Ya RAB, sana yakarıyorum.

Çünkü ateş kırdaki otlakları yok etti,

Bütün ağaçları kavurdu.

20 Yabanıl hayvanlar bile sana sesleniyor.

Çünkü akarsular kurudu,

Ateş kırdaki otlakları yok etti.

Back to previous chapterNext chapter
Back | Next